باغبان

پیر بزرگ طایفه بود و کریم بود
در اعتلای نهضت جدّش سهیم بود

مسند نشین کرسی تدریس علم ها
شایسته ی صفات حکیم و علیم بود

نوح و خلیل جمله مریدان مکتبش
استاد درس حکمت و پند کلیم بود

بر مردمان تب زده ی شهر شرجی اش
عطر مبارک نفسش چون نسیم بود

زحمت کشید و باغ تشیّع شکوفه داد
مسئول باغبانی باغی عظیم بود

قلبش شبیه شیشه ی تُنگ بلور بود
عمری به فکر نان شب هر یتیم بود

از ابتدای کودکی اش تا دم وفات
نزدیکی محله ی زهرا مقیم بود

منّت نهاد و آمد و ما پیروش شدیم
امروز اگر نبود، شرایط وخیم بود

تازه سروده ام غزل مدحتش ولی
یادش میان قافیه ها از قدیم بود

وحید قاسمی